Hey girls vandaag staat deze blogpost in het teken van de liefde voor mijn man Arno. Vandaag vier ik samen met manlief zijn 50ste verjaardag! (Over vijf maanden ben ik zelf ook aan de beurt hihihi ;)).
Als ik dit schrijf ligt manlief al op een oor te snurken, hij was total loss van (het rijden naar) een Tante Betsy dagje in Utrecht.
Hij is niet echt mee geweest naar de meeting hoor, maar opeens zag ik hem in het zaaltje van de Winkel van Sinkel.
En heeft hij gezellig nog een paar uurtjes het gekakel aan gehoord van al die enthousiaste Tante Betsy girls, die ook hem herkenden van mijn foto's whahaha.
Ja girls deze blogpost is dan ook een ode aan mijn man, die zoveel van me houdt dat hij zelfs een beetje beledigd was dat hij me niet naar Utrecht mocht brengen. Dus toch samen met de auto erheen gegaan, hij is eerst zelf een paar uurtjes iets gaan doen...moest ook nog voor zijn werk wat ophalen ;).
Maar toch mag ik me gezegend noemen met zo'n lieve geduldige man die uren lang op een stoeltje zit te wachten, bij zo'n Tante Betsy meeting, maar ook als ik al stuiterend rondloop bij Tante Betsy verkooppunt Pantalone als er een nieuwe collectie uit is ;).
Of in de keuken van Tante Betsy zelf, hij zal niet klagen van wordt het nog eens wat. Maar ondergaat het gewoon en ondertussen zit hij op zijn telefoon te Facebook'en. Hilde en ik liepen de hele dag te stuiteren en manlief heeft urennn op een stoel gezeten die dag achter de schermen bij Tante Betsy.
Natuurlijk werkt het ook andersom hoor ;) en ga ik met liefde mee naar meetingen waar hij blij van wordt...maar dit blog gaat over Tante Betsy :) hihihi.
Alhoewel ik ook leuke foto's van ons samen heb op de Internationale Mini meeting, waar ik ook graag heen ga hoor ;). Hier en hier zie je een blogpost erover, dit jaar gaan we 'wat' verder...naar Ierland :).
Hij is dan wel niet complimenteus ingesteld, maar heeft er totaal geen problemen mee dat ik in jurkjes met gekke prints rondloop.
En volgens mij is hij stiekem een beetje trots op zijn vrouwtje.
En natuurlijk is het niet altijd leuk als je uren moet wachten totdat je vrouw eindelijk haar blogpost online heeft.
Dat is denkelijk wel iets waar hij niet altijd even blij mee is en dat is natuurlijk een terugkerend iets, dagelijks iets.
Dus maak ik nu de blogpost alvast en verander er morgen wat aan, 's avonds gaan we gezellig samen met onze vrienden en dochterlief (haar vriend kan jammergenoeg niet mee) uiteten in Duitsland.
Lots of love from Susan
