Hey girls gisteren typte ik midden in de nacht dit berichtje wat ik gisteren had willen posten, maar het kwam er niet van om het te delen...dochterlief was op bezoek en bracht me naar mijn therapie en ik ging daarna onverwacht met manlief uiteten...
De posts die ik nu deel zijn niet helemaal zoals ik ze zou willen delen qua opmaak, maar het is nu eenmaal even niet anders.
Ik kan me voorstellen als je me al jaren volgt dat je mijn dagelijkse blogposts nu mist.
Ergens in de loop van november 2017 besloot ik om in het weekend niet meer te bloggen, herstellend van een burn out en om gewoon meer quality time te hebben met manlief.
En onlangs waren we een weekje weg naar Engeland en heb ik voor het allereerst vakantie gehad van mijn blog en die week niet geblogd. Wat eigenlijk wel heel goed beviel, gewoon heerlijk vakantie vieren zonder iets te moeten of hoeven.
En dan krijg je een ongeluk met je fiets (uitgegleden in een bocht op een nat wegdek), breek je je arm en heb je blijkbaar toch een hersenschudding.
En zo word je opeens verplicht tot rust...ik kan niet lang online zijn want mijn hoofd vind dat niet leuk. En zo ben ik nu op zoek naar een nieuwe balans.
Maar ik wil wel af en toe wat van me laten horen en mijn Tante Betsy outfit van gisteren laten zien (vandaag heb ik weer algehele rustdag).
Omdat ik mijn arm gebroken heb kan ik op dit moment alleen zippies dragen, waar ik in kan stappen ipv een jurk over mijn hoofd aan te trekken.
Gelukkig heb ik daar meerdere van in mijn kast hangen, zoals dit geweldig leuke oudje van Tante Betsy.
Let wel op als je dit jurkje wilt gaan scoren op marktplaats of zo.
Deze leuke zippie is destijds door Tante terug gehaald omdat de elastiek eruit komt. Ik deel even een foto van de jurk van dinnetje Petra die het bij haar zippie heeft.
De zippie die ik heb overgenomen van Heidi heeft het gelukkig niet, hij heeft wel een waasje maar voor mij niet storend. Dus je bent gewaarschuwd als je dit oudje ooit eens tegen komt. Vraag om close up foto's (het is ook een ander materiaal als alle andere zippies!).
Gisteren was het twee weken geleden dat ik mijn fietsongeluk had op de terugweg van mijn therapeut.
Ondertussen is de pijn draaglijker geworden en heb ik gelukkig niet meer zo vaak van die pijnscheuten in mijn arm, waarvan de wereld om je heen begint te draaien.
Echt oefeningen doen met mijn arm durf ik nog niet goed, bang om weer flauw te vallen en ik ben nu merendeels helemaal alleen in huis dus stel ik dat nog even uit. Ik heb hem wel regelmatig uit die sling, want dat ding om mijn nek daar word ik niet goed van ;).
Het is voor mij ook zoeken hoe hier allemaal mee om te gaan en natuurlijk ook voor mijn naasten. Welke les heb ik hieruit te leren zijn dan dingen die door mijn hoofd spoken. Leren loslaten, leren hulp te vragen en hulp te accepteren en natuurlijk nog beter naar mijn lijf luisteren.
Allemaal nog niet zo makkelijk want manlief heeft hier ook een les te leren, die moet opeens het huishouden overnemen (naast een baan waar hij zich heel verantwoordelijk voor voelt en waar hij heel wat uren van de dag voor van huis is) en voor zijn vrouw zorgen. Terwijl hij nog niet eens goed voor zichzelf zorgt...normaal ben ik diegene die voor hem zorgt...hij vergeet gewoon te eten omdat hij druk is.
Dus een flinke leerles ook voor hem. Maar we komen er wel hoor girls, zo worden we een steeds hechter team met af en toe wat grumpy momenten naar elkaar ;). .
Nou girls nog een en ander erbij getypt zodat het toch een samenhangend verhaal wordt ;). Dikke dankjewel knuffels voor al jullie lieve leuke beterschap kaartjes en ook kadootjes en lieve berichtjes en reacties.
En oh ja mijn WordPress blog staat nu even helemaal in de wacht, mijn hoofd kan dat er niet bij hebben. Maar als je iemand bent/kent die in de omgeving van Heerlen woont en die me er tzt mee kan helpen dan laat me iets weten via een pb/mail.
Lots of love from Susan
