Hey girls we zijn weer terug op het vasteland, we zijn gisteren aangekomen in Frankrijk, na een prachtige vakantie in Ierland.
Op de heenweg hadden we besloten dat we wat landingsplekken zouden aandoen van de tweede wereldoorlog, we zagen namelijk meerdere verwijzingen zoals Omaha Beach, Utah Beach...
Als we op vakantie zijn en iets zien betreffende de tweede wereldoorlog dan bezoeken we een concentratiekamp of een oorlogskerkhof om weer even stil te staan wat er gebeurd is.
Om respect te tonen aan de mensen die gestorven zijn, om respect te tonen aan de mensen die hun leven gelaten hebben, die gestreden hebben voor onze vrijheid.
We bezochten als eerste Sainte-Mère-Eglise het dorp dat bekend staat om de parachutist die aan de kerktoren heeft gehangen.
Nu moet je me niet vragen naar geschiedenis, want daar ben ik niet goed in, daar kun je op googlen ;). Ik blog over gevoelens van blijdschap enzo hihi.
Wat troffen we het, het blijkt binnenkort de 73ste viering te zijn van D-Day op 6 juni.
En er waren al een heel aantal mensen met legervoertuigen in de stad, in het dorp als reenactors die ieder jaar bij elkaar komen.
D-Day: De geallieerde invasie in Frankrijk vindt plaats onder de codenaam Operatie Overlord. Het is één van de grootste landingsoperaties uit de militaire geschiedenis.
Het geeft meteen een bijzondere sfeer weer om dit te mogen mee maken, ik sprak een Engelse dame die in een legervoertuig zat te breien terwijl de mannen eentje stonden te drinken.
We liepen weer terug naar de auto, maar ik wilde toch eerst even nog de kerk in. Wat ben ik op zo'n momenten altijd blij dat ik naar mijn gevoel luister, er was een koor aan het oefenen in de kerk...kippenvel momenten.
Wow hoe prachtig, hoe diep kwam dat voor mij binnen. Ik neem aan dat ze aan het oefenen waren voor de viering.
Na een prachtig Frans lied zongen ze ook een Engelstalig lied, ik heb genoten (de video is te zien op mijn Facebook pagina onder de gedeelde blogpost).
Ik zie dan een groep zestigers, zeventigers staan en bedenk me dan dat zij mogen leven, dat wij mogen leven, dankzij de moed van al die mensen die voor onze vrijheid hebben gestreden.
Er waren ook meerdere militairen, maar vast ook veteranen, oud strijders.
Daarna bezochten we Utah Beach, een landingsplek aan het strand.
Heerlijk om weer even aan het strand te zijn. Ik wilde eerst het strand op om te zien, om een gevoel te krijgen...natuurlijk is dit niet te benaderen. Die jongens, die mannen kwamen aan in oorlogstijd, zwaar beladen en moesten tegen de vijand gaan vechten. Ik liep daar in een Tante Betsy jurk van een oudere collectie te genieten.
Eigenlijk dé perfecte jurk die ik uitkoos, hij doet Frans aan met z'n prachtige blauwe kleur, hij doet met de polkadots denken aan oude vervlogen tijden.
In vrijheid daar te mogen staan samen met manlief...iets dat we nooit mogen vergeten en we iedere dag horen te vieren, te eren...onze vrijheid...vivre la liberté!
Ik had nog zoveel meer willen zien en bezoeken en manlief vast ook, maar we moesten naar onze slaapplek in Lisieux en dat was nog twee uur rijden...aankomst 21uur en we hadden nog steeds niks gegeten...gelukkig had ik ergens onderweg in Ierland een stokbrood uit de schappen gerukt en babybell kaasjes...zo kon ik toch lekker iets eten onderweg en wederom heerlijk Frans hihi.
Na aankomst bij onze airbnb slaapplek zijn we heerlijk gaan eten in een gezellige döner shop.
We slapen in een klein huisje met een slaapkamer en in de huiskamer met keukenblok en een slaapbank waar ik het grootste gedeelte van de nacht heb doorgebracht. Dankzij de oordopjes heb ik toch kunnen slapen, vandaag rijden we naar huis.
Ik denk dat we niet al te veel bezoeken, het is nog een lange rit voor manlief maar bij thuiskomst wacht een pakket op me van een Tante Betsy verkooppunt...ik heb sale items toegestuurd gekregen en met de opbrengst van die sale items komt er weer een winactie waar jullie weer aan mee kunnen doen. Jullie lezen er snel meer over...er komen trouwens meerdere winacties aan ;).
Lots of love from Susan
