Hey girls daar ben ik weer eens met een blogpost met wat meer diepgang.
De meeste vrouwen die Tante Betsy jurkjes dragen, vooral de vrolijke uitgesproken jurkjes zijn vrouwen die zichzelf durven te zijn en zich niet druk maken over wat anderen over hun zouden kunnen zeggen of denken of je zou graag zo willen zijn...
Vandaag liep ik door de stad met mijn groene Sendra laarzen en knalroze legging, onder mijn zwart witte jas en ook al kon niemand mijn vrolijke jurkje zien toch zag ik mensen kijken. Nu kan mij dat helemaal niks boeien hoor en vind ik het wel grappig.
Eigenlijk is het ook wel jammer dat zo weinig mensen knalkleuren durven te dragen.
Vooropgesteld natuurlijk dat het bij je past, want als je een meer introvert persoon bent ga je natuurlijk niet met knalkleurtjes rondlopen, dan hoef je niet zo nodig op te vallen.
Nu wil het niet zeggen als je net zoals ik wel in knalkleuren rondloopt dat je dat doet om op te vallen. Ik hou gewoon van knalkleuren, die maken me vrolijk, die doen me gewoon goed.
Als ik pastelkleuren of grijs of zo zou dragen daar zie ik slecht in uit, die passen niet bij mij, daar kom je door de jaren heen wel achter.
Ik heb me vroeger wel eens heel anders gekleed, klassiek met een plooienrok en witte blouse, om me aan te passen aan het gezelschap waarin ik toen verkeerdde, so not me.
Ik ben iemand die altijd van kleur gehouden heeft en zal me nooit meer conformeren.
Mmm eigenlijk wilde ik over iets heel anders schrijven, maar al typend kom ik tot dit, och wie weet schrijf ik er een andere dag over. Ik ben gisteren by the way begonnen aan de ketting die ik ga weggeven en nee Sandra niet in zwart wit :p hihihi, denk in knalkleurtjes ;).
Lots of love from Susan
