Hey girls ik was vanmiddag een Hay House filmpje aan het bekijken en realiseerde me opeens dat ik het nog eens ergens over wil hebben.
Veel mensen vereenzelvigen zich vaak met hun baan, ik ben dokter, ik ben...(welke baan dan ook).
Ik ben Susan en ik ben blij dat ik het mogen worden wie ik ben. Ik ben blij dat ik de tijd heb gekregen om aan mezelf te mogen werken en de dingen die in mijn leven, in mijn jeugd, in mijn relaties heb meegemaakt heb mogen doorleven.
Ik voel me enorm rijk dat ik daar de tijd voor gekregen heb en nog steeds heb. Ook al gaat het nu niet altijd even lekker, toch hoef ik niet streng voor mezelf te zijn, maar mag ik lief zijn voor mijn lijf en mijn geest.
Nu wil ik wel even voorop stellen dat er natuurlijk niet mis is met mensen die zeggen: ik ben...advocaat/dokter of welk beroep dan ook.
Maar als jij nu thuis zit of ander werk doet als waar je voor gestudeerd hebt...doordat je lijf je tot een halt heeft geroepen, voel je dan alsjeblieft niet minder als iemand anders die een baan heeft waar je eventueel tegen op zou kunnen kijken. Jij bent niets minder als diegene.
Ik voel me zelfs heel rijk, ik heb een rijk gevoelsleven, ik ben trots op mezelf (ook al kom ik soms tot niks...of tot weinig ;)), maar ik zorg wel heel goed voor mezelf.
Misschien dat mensen soms denken dat ik zwak zou zijn omdat ik een gevoelig mens ben en soms in tranen uitbarst, maar ik durf kwetsbaar te zijn, ik durf mezelf te zijn.
Vandaag ben ik trots op mezelf omdat ik de kerstboom opgeruimd heb, ja hij stond er nog steeds...hij staat er nog steeds :p. (De foto hierboven heb ik al eens gedeeld rond de kerst ;)).
De kerstballen en alle ornamenten heb ik eruit gehaald, en geloof me dat is al een hele klus, het waren er heel veel.
Terwijl ik de lampjes aan het verwijderen was, had ik gewoonweg geen energie meer dus dan maar gewoon stoppen met waar ik bezig was, morgen is er weer een nieuwe dag of misschien is er vanavond wel een moment dat ik wel nog puf heb.
Ik heb er voor de kerst ook twee dagen over gedaan om hem op te zetten ;).
Het is belangrijk niet zo streng voor jezelf te zijn, maar lief voor jezelf te zijn en voor je lijf. Veel ziektes komen voort uit het feit dat jij te ver over je eigen grenzen bent heen gegaan.
Wellicht als je al wat langer thuis zit en naar jezelf hebt kunnen en durven te kijken dat je patronen bent gaan ontdekken die niet goed voor je lijf waren/zijn. Heeft je lijf al veel langer aangegeven dat het heel dringend rust nodig heeft.
Ik heb ook al vaker gedacht waarom heb ik nu die beroerte (young stroke) gekregen op 38 jarige leeftijd net 6 weken nadat ik manlief (toen vriendlief ;)) heb leren kennen.
Deze foto hierboven die op de kermis in Weert (sept 2005) is gemaakt op de dag dat ik mijn beroerte heb gehad, mijn eerste (ik heb er die dagen meerdere gehad).
Het enige dat ik me erbij kan bedenken is dat ik weer in oude patronen viel en iemand anders op de eerste plaats zette en vergat goed voor mezelf te zorgen. Iets wat ik wellicht ook al vóór mijn relatie deed, over mijn grenzen heen ging en teveel van mezelf verwachtte. Ik zat destijds in de bijstand (na de scheiding van man nummer 1) als alleenstaande moeder en had best wel flink wat stress achter de rug omdat andere mensen over mijn leven beslisten.
Neemt niet weg dat ik ook een enorm fijne tijd heb gehad als alleenstaande moeder (8-9 jaar lang) waar ik heel dankbaar voor ben.
Ik heb dit nogmaals gehad in de tijd dat ik een aantal jaar met manlief was getrouwd en we zware tijden doormaakten vanwege zijn ex, die een rechtzaak tegen ons had aangespannen vanwege de alimentatie voor zijn kids (hij was al heel wat jaren gescheiden).
Deze shit, stress en ellende heeft 4 jaar geduurd en geloof me het was enorm zwaar, maar we zijn er sterker uit gekomen en ik heb er zelfs een baan aan over gehouden (ja die ik nu heb).
Mmm ik geloof dat ik een beetje ben afgedwaald en wellicht denk je wel wat heeft dit nu met Tante Betsy jurkjes te maken?!!! Niets natuurlijk!
Maar ook weer alles, want alles wat ik in mijn leven heb meegemaakt (en geloof me er is nog meer) heeft me gemaakt tot wie ik nu ben. Ik ben Susan en ik ben trots op mezelf!
Ja zelfs mijn Tante Betsy jurkjes verslaving (en nee dat zijn ze niet allemaal hierboven ;)) is ook een substituut voor een gemis in mijn leven, ik voel(de) me beter en ook mooier door die mooie jurkjes die me zo fantastisch staan.
En och we hebben er geen boterham minder om gegeten hoor, ik heb heel wat kleren die ik niet meer draag...en daar hebben we weer MP voor ;).
Dus als iemand al eens jaloers op me is geweest of gedacht heeft die Susan zal wel heel rijk zijn...ja dat klopt ook, ik voel me ook enorm rijk!
Ik voel me enorm rijk met al die lieverds om me heen, met jullie om me heen (ook al is dat niet lijfelijk ;)) met die lieve Tante van me.
Ik leef in overvloed...ja ik ben nu eenmaal een verzamelaar en ik ben ook Miss Positive en kan goed met geld omgaan. Ik affirmeer wat ik wil bereiken en zeg dat het zo ook werkelijk is. Maar dat is ook zo whahaha, ik heb een overvloed aan ideeën, ik heb heel wat volgers, heel veel lieverds en heel veel lieve dames om me heen (ook al zat ik op het moment dat ik dit aan het typen was alleen op de bank, naast een lege kerstboom whahaha).
Och girls wie weet kun je wat met dat gekwebbel van me en lieverds maak je geen zorgen om mij, het gaat goed met me.
Ik kan wel schrijven dat ik slecht geslapen heb, maar eigenlijk is dat niet zo...ik was alleen vroeg wakker op mijn vrije dag whahaha (ja een kwestie van omdenken) en och ik ben lekker het Nora Roberts boek gaan uitlezen ;). En heb vanmorgen lekker met manlief geknuffeld. Dikke knuffels voor jullie, Thanks for being you!
Lots of love from Susan
Ps ik heb er wat Tante Betsy foto's van mezelf doorheen gegooid ;).
