Hey girls ik typte deze blogpost al vroeg in de ochtend, ik was op Facebook en zag een discussie over een bepaald patroon op een jurk (nee geen Tante Betsy jurk) en deelde nadat ik mijn mening (over een jurk die ik zelf ook draag) had gegeven ook even een wijs verhaal (verderop in de blogpost).
Ik draag als 48-jarige jurkjes waar kinderen in zouden kunnen lopen of waar veel dames zich nooit in zouden wagen. Maar ik heb er schijt aan wat mensen van me vinden en wat ze zouden kunnen denken.
Ik volg de massa niet, maar volg mijn eigen gevoel en ik hoop dat jullie dames zich daar ook aan houden.
Ga je niet laten betuttelen door mensen die vinden dat je een kinderlijke jurk aan hebt of een jurk in kleuren die nu niet in de mode zijn.
Ik moet er niet aan denken om zo saai erbij te lopen als de rest. Als ik om me heen kijk zie ik nauwelijks kleur in de winterse outfits en van de zomer was iedereen massaal aan de pastelkleurtjes.
Ik niet, ik hou van knalkleuren, die staan me nu eenmaal het beste.
Dit seizoen zitten er niet veel knalkleurtjes in Tante Betsy haar collectie, maar dan nog zal ik bijna altijd een knalkleur qua panty of legging erbij dragen.
Knalrood, knalroze, knalgroen, knaloranje...ja ik moet knallen en zo kom ik ook weer terug op waar de 'discussie' over begon hihihi :p.
Girls volg lekker je eigen mening, durf te dragen waar jij je goed in voelt, wat jou mooi staat, waar jij happy van wordt!
Vandaag word ik happy van deze combo :D.
Natuurlijk zijn er genoeg Tante Betsy girls die ook houden van kleur en lekker samen met mij schijt hebben aan de mode en lekker hun eigen ding doen. Yeah you go girls!
Hier het wijze verhaal;
Je eigen mening volgen: Op een dag gingen Hodja en zijn zoon op reis.
Hodja gaf er zelf de voorkeur aan te lopen en zette zijn zoon op de rug van de ezel.
Zo gingen zij op weg tot zij een paar mensen tegenkwamen die zeiden: "Zie daar de wereld op zijn kop.
De jeugd heeft geen respect meer voor de ouderdom.
Die gezonde jongen rijdt op een ezel, terwijl zijn arme, vermoeide vader nauwelijks vooruit komt." Toen de jongen dit hoorde stond hem het schaamrood op de kaken.
Hij stapte af en stond erop dat zijn vader verder zou rijden.
Zo liepen ze voort, Hodja op de ezel en de jongen te voet.
Even later kwamen ze weer mensen tegen die zeiden: "Moet je dat zien! Wat een ontaarde vader, die zelf lekker op de ezel zit en zijn kind laat lopen."
Na dit verwijt draaide de Hodja zich naar zijn zoon en zei: "Kom, dan zullen we samen op de ezel rijden."
Zo vervolgden ze hun weg, tot zij mensen tegenkwamen die zeiden: "Kijk, dat arme beest!
Zijn rug zakt door onder het gewicht van hen beiden, wat een dierenbeulen!"
Daarop zei Hodja tot zijn zoon: "Laten we afstappen. Het is beter dat we allebei te voet gaan, dan kan niemand ons nog verwijten maken."
Zo liepen ze verder achter hun ezel. Tot een stel voorbijgangers wederom commentaar leverde: "Zie wat voor dwazen er op de wereld zijn. Ze lopen in de brandende zon en geen van beiden denkt eraan op de ezel te gaan zitten."
Hodja draaide zich om naar zijn zoon en zei: "Je hebt het gezien, mijn zoon.
Hoe je je ook gedraagt, op en aanmerkingen zullen altijd je deel zijn. Leer daarom je eigen mening te volgen."
Lots of love from Susan
